Op stoom

Zaterdagochtend heel erg vroeg. Pjotr en ik staan langs de lijn. Stinkie speelt een voetbalwedstrijd.
Het is januarikoud. Grijs. En een paar graden boven nul. Pjotr ontdekt een leuk trucje.
Als-ie uitademt blaast –ie wolkjes!

Hij zet het op een sprinten. Zijn grote bruine knikkerogen staan op glimstand. Zijn steile blonde haren wapperen achter hem aan. ‘Ik ben een stoomtrein. Ik ben een stoomtrein! Hoe-hoeoeoeoe!’
De wereld is een speeltuin en Pjotr viert feest.

Net voordat we naar huis fietsen, fluit –ie me nog even terug.
‘Stop, stop. Wacht even. Ik moet nog even opa een gelukkig nieuwjaar wensen.’
En daar staat –ie. Vijf jaar oud. Met een klein beetje blauwe lippen en rode winterwangen blaast hij hartstochtelijk kleine wolkjes omhoog. Richting de grote – nog grijze – lucht boven ons.

Als we even later op de fiets zitten is –ie weer vol van de dag die gaat komen. Van de dingen die hij onderweg ziet. Van de hak op de tak. Precies zoals dat bij kinderen gaat. Om daarna nog even haarfijn iets uit te leggen.
‘Soms ben ik heel verdrietig dat opa dood is. Maar soms ben ik ook gewoon een beetje boos.’
‘Kedeng’, antwoordt mijn hart. Wat een knappe woorden voor zo’n vijfjarig stoomtreintje.

Maar waar ik moet slikken is Pjotr alwéér een stationnetje verder.
‘Zullen we gauw naar huis? Ik heb het nu wel een beetje koud.’

Line + Lasse

 

Hartjes blazen we natuurlijk niet alleen naar boven. 
Die sturen we naar jullie allemaal!
 Proost en cheers! Op een sprankelend & avontuurlijk nieuwjaar! 
Mét veel mini-moois én hier en daar een lovely local of rare kwibus op je pad!
♥♥♥