Celebrating… decorating!

Als er iets te versieren valt, is Klein Meneertje er als de kippen bij.
Is er iemand jarig? Dan niet alleen slingers (saai!), maar het liefst ook dertig losse ballonnen zwevend door de kamer erbij. En een versierde stoel. Tekeningen en kaarten. De vlag gehesen en de tuin verlicht.
Een overdadig gedecoreerde taart. Feest- en versierdevies: veel, uitbundig en bont.
Waarom zou je ‘t klein en simpel houden als je ook uit kunt pakken?

Nu is het eindelijk kerst. En als er iets is waar kleine kraaien blij van worden…

Moet je net een moeder hebben die houdt van een beetje simpel en eenvoudig. Klein en fijn.
Da’s natuurlijk geen combinatie. Gelukkig hebben we samen een oplossing gevonden. Boven zo uitbundig als hij wil. Beneden een beetje rustiger. En dus prijkt er op zijn eigen kamer een heuse kerstboom.
Van houten plankjes. Zelf getimmerd. En daaraan de meest bonte verzameling die je maar kunt bedenken. Mannetjes op ski’s, rendieren en engeltjes. Sneeuwwandelaars en hertjes. Sterren en klokjes en ballen en slingers. In alle kleuren van de regenboog.

Prachtig. Maar nog steeds… niet helemaal af, zeg maar. Er ontbreekt nog iets. Iets heel belangrijks.

Wat dat is ontdekken we op een vroege morgen. Een hele vroege morgen. Het is – hoe kan het ook anders – nog niets eens zes uur. En daar is -ie weer. Op z’n blote voetjes trippelt hij onze kamer binnen.
Blij en opgetogen: ‘Het heeft gesneeuwd! Het heeft gesneeuwd! Kom ‘s gauw kijken!’

Moeizaam krabbelen we overeind. Sneeuw? Terwijl het meer dan 10 graden is?

Een deurtje verder stommelen we slaapdronken naar binnen.
En ja hoor. Daar staat onze hoogsteigen kerstengel. Verrukt met zijn handen omhoog.
In een flits zie ik het fantastische uurtje dat hij net heeft beleefd. Helemaal in z’n eentje. In de zevende hemel. Of beter: het sneeuwparadijs. En niemand die hem stoorde. Ondanks onze slaperige blik registreren we een bonte kleurenpracht van papier. Duizenden kleine gekleurde vlokjes. De vloer ligt er bezaaid mee. Z’n bed ook, de bakken met lego, de knuffelbeesten, de kasten. Van binnen en van buiten.
Wat een feest…

Twee dagen later heeft hij en passant ook de kerstboom beneden onder handen genomen.

‘s Morgens in alle vroegte. Want: groen met een paar blankhouten figuurtjes? Een paar schamele witte balletjes en zelfgemaakte kleifiguurtjes? Da’s in de ogen van onze interieurstylist heiligschennis.
En saaaaaaaai. Daar valt nog het nodige aan te verbeteren. De stapels kerstkransjes en rood-witte zuurstokjes die ik nog even verstopt had voor het moment suprème (oh, wat een illusie) bungelen gebroederlijk naast elkaar aan de groene takken. Merry everything, zullen we maar zeggen.

‘Zo’, verzucht mini-mens vergenoegd. ‘Hebben we hier tenminste ook een beetje kleur.’

Line + LAsse

 

 

♥ Fijne dagen allemaal! Mét sprankels & lichtpuntjes! ♥

We maken nu even tijd voor onze lieven, 
maar op vrijdag 8 januari gaan we weer verder! 
Tot dan!