Tout est là? on y va!

L’été est là. En de keukentafel ligt bezaaid met lijstjes. Wat hebben we nog nodig voor de vakantie?
En wat moeten we nog doen? Wie moet(en) er nog gebeld worden? Waar rijden we nog even langs?
Is de post weggewerkt? Hadden we al een afspraak voor dat sterretje in de ruit? Poezenoppas geregeld? Allemaal voldoende sokken, ondergoed en zwembroeken? Passende waterschoenen en regenjassen?

Aftellen en afvinken. Zo gaan we ieder jaar weer op weg richting die zalige zomervakantie.

En hoe dichter we onze vertrekdatum naderen, hoe meer ik het gevoel krijg dat ik de grip kwijtraak.
Manvriend heeft nergens last van. ‘Even een paar kleren inladen en wegwezen’, relativeert –ie.
En gelijk heeft –ie. Maar ergens in mijn onderbewuste knarst het ook een beetje. Een naargeestig duiveltje,
zo’n paars aanlopend grmbl-wezentje, heeft zich in m’n brein genesteld en doet z’n best om mijn irritatiesensoren te kriebelen. Lukt heel goed. Natuurlijk.
Ik denk: lekker makkelijk praten, Vriend Van Mij. Die kleren die ‘zo gepakt zijn’ moeten wel eerst gewassen worden. En ze kruipen niet vanzelf naar je kast. En zal ik je ‘s wat vertellen? Dat gaat ook op voor de kledingvoorraad van de rest van de familie. De bedden weten na al die jaren nog stééds niet hoe ze zichzelf moeten verschonen. En ons – weliswaar bescheiden – medicijnvoorraadje (pleisters: check, aspirines:check) vliegt niet vanzelf in de doos. Voeg daar een paar ongeduldige kinderen aan toe (gáán we nou eindelijk?!) en je kunt je een voorstelling maken van de dagen voor ons vertrek.

En áls we dan eindelijk in de auto zitten en manvriend informeert nog even of ‘we’ eigenlijk wel aan zonnebrand hebben gedacht, moet ik stiekem een beetje grinniken.
Om mezelf en om de situatie.

 

‘Ja, daar hebben we aan gedacht’. Ik heb flessen vol gekocht én ingepakt. Ik heb aan een waslijn gedacht en aan knijpers en de badmintonrackets en een zaklantaarn. Aan filmpjes, kleurboeken en stiften.
De broodjes voor onderweg. Het fruit. En de snoepjes. (En ja: voor al die dingen had ik óók lijstjes gemaakt!)

Aargh, ik ben een controlfreak. ‘Chief Executive Officer of Operation Vacation’.

En ik roep wel heel dapper: ‘ach, wat we niet hebben, kunnen we overal kopen’, maar élk jaar stink ik er weer in.

En élk jaar neem ik me voor om Madame La Perfectionniste in een kast op te sluiten en de sleutel te verstoppen. En dan de deur uitnodigend open te zetten voor Messy Lassie: ‘Welcome my new best friend.

Ga je gang. En maak er maar een lekker rommeltje van!’ Alleen: met té veel meuk om me heen, wordt het in mijn hoofd ook een rommeltje. Dan kan ik niet meer helder nadenken.
Loop ik als een kip zonder kop te dralen. En komt er niets uit m’n handen. Dus máák ik die lijstjes.

Ik probéér nu om van het afvinken een soort spelletje te maken.
M’n schouders op te halen als ‘t even niet gaat zoals ik had gedacht. Gehoopt. Of verwacht.

En me vooral ontzettend te verheugen op een superzalige zomerstop.
En weet je wat?
Ik geloof dat het nog gaat lukken ook!

Met onze gatjes op een paar matjes. Samen met m’n supersis en al onze schatjes. 
Wat een hééééérlijk vooruitzicht!

Line + Lasse

 

PS In september gaan we weer verder! Happy holidays!