Dag Sinterklaasje…

Dag Sinterklaasje…

Ik had het me zo idyllisch voorgesteld. Met z’n allen zingend bij de schoorsteen, tekeningen maken voor Sinterklaas, békers chocolademelk verslinden en zelf pepernoten bakken.
Aftellen tot het eindelijk PAKJESAVOND was…

Dat was toen ik nog geen kinderen hád.

Nu staan Klein Meneertje en Meis – bij gebrek aan een schoorsteen – avond aan avond keihard liedjes te schreeuwen bij de kachel, moet Sinterklaas het doen met uitgeknipte plaatjes uit een reclamefolder
(ik wil graag een spacescooter én een politiebureau van Lego én een pop die kan zingen én een Digidino), houden ze niet van chocolademelk en wordt het idee van pepernoten heus met enthousiasme ontvangen, maar eindigt het bakfeest meestal in een competitie (ik heb er lekker véél meer…).

En 5 december? Dat duurt welgeteld vier weken vanaf het eerste Sinterklaasjournaal.
Mijn hemel: VIER hele weken. Hoeveel nachtjes slapen is dat?

Magnus as Sinterklaas by Some small stories

In dit huishouden – kortom – geen mierzoete taferelen, maar alle hens aan dek.
De idylle gaat in een doosje en de mouwen omhoog.

En dan probéren we er natuurlijk tóch een vrolijk feest van te maken. Want laten we wel wezen: vooral Klein Meneertje vindt het diep in zijn hart het meest fantastische festijn dat er bestaat.
Het feit dat hij al in oktober begint met al onze schoenen klaarzetten zegt natuurlijk genoeg.

Om ‘m te behoeden voor al te grote teleurstellingen probeer ik hem uit te leggen dat Sinterklaas nog een poosje in Spanje blijft. Maar dat –ie zich vast al wel heel erg verheugd op zijn verjaardag.
‘Ach, geeft niks’, reageert Klein Meneertje laconiek. ‘Ik zing toch maar vast een paar liedjes.’

En zo komt het dat iedereen die rond etenstijd in oktober of november langsfietst, steevast een zingend jongetje voor ons raam ziet staan. Naast een flinke collectie schoenen.
Van groot naar klein. Gevuld met appels, peren, mandarijnen en bananen.
‘We hebben niet zo vaak wortels hè mam?’

Magnus stealing fruit

Het Sinterklaasjournaal (racen om op tijd klaar te zijn met eten), de intocht, je schoen zetten, in je pyjama op school liedjes zingen, Sinterklaas die langskomt op school en dán nog pakjesavond…het is een ware tour de force voor een jongetje dat al die indrukken als een spons opzuigt. Het leven slurpt. En af en toe helemaal niet meer weet wat wat hij met al die prikkels aan moet. Behalve ongeremd boos worden. Kwaad in het kwadraat.

Sussen, uitleggen, kus erop.

En als dat uitleggen niet meer lukt: af en toe ook zelf uit de bocht vliegen. Omdat je die boze reacties even niet meer kunt handelen terwijl je toch zo ont-ze-hè-hè-tend je best doet…
Of – ergste en verwarrendste variant – in de clinch geraakt als ouders. Omdat je allebei zo ont-ze-hè-hè-tend je best doet, maar op uiteenlopende wijze. Die niet valt te rijmen. Zelfs niet nu. Met al die gedichten in de maak.

 

Magnus feeling sick by Some small stories

Net als mijn Kleine Meneertje ben ik dol op Sinterklaas. ECht. Heus.

Ook zonder idyllisch verlopend scenario. Ik word nog net zo gelukkig van de aanblik van gevulde schoenen als lang (ok, héél lang) geleden. En dat terwijl ik ze zelf vul (…) en geen idee heb waar ik al dat fruit nu weer eens zal verstoppen….

Magnus giftbox by Some small stories

Maar stiekem… Stiekem ben ik zó blij als januari aanbreekt.

De cadeautjes uit hun felgekleurde papieren sint-en pietenjassen gerukt zijn (denk maar niet dat dat rustig gaat: rits-rats-kledder. Klaar!).
De kerstboom de deur uit is. En de laatste oliebollen na drie keer opwarmen écht niet meer kunnen.

Even terug naar heel gewoon. Zonder toeters en bellen. Záááalig saai.

Nog 28 nachtjes…

Line + Lasse

 

One comment

Submit a comment